Գ­րա­կա­նա­գէտ Հա­րոլդ Պլում յայտ­նած է, թէ մարդ պէտք է ըլ­լայ «կոյր, խուլ եւ համր չհասկ­նա­լու հա­մար, որ Շէյքս­փի­րի հո­յա­կապ, երկ­­դի­մի Վե­նե­տի­կի Վա­ճա­ռա­կա­նը… խո­րա­պէս հա­կա­սե­մա­կան գործ մըն է»։ Նման կար­ծիք­ներ ընդ­հան­րա­ցած են նաեւ ակա­դե­մա­կան աշ­խար­հէն դուրս։  

Օ­թել­լոյի եւ Ան­սանձ Կնոջ Սան­ձա­հար­ումին հետ, Վե­նե­տի­կի Վա­ճա­ռա­կա­նը ան­հանգս­տու­թեան մատ­նող եր­րոր­դու­թեան մը մաս կը կազ­մէ, որ ժամանակ առ ժամանակ բա­րո­յա­կան ար­գե­լա­փակ­ման մէջ կը դրուի հա­կա­սե­մա­կա­նու­թեան, ցե­ղա­պաշ­տու­թեան, եւ կնա­տե­ցու­թեան ամ­բաս­տա­նու­թիւն­նե­րու պատ­ճա­ռով։

­Մեր դիւ­րագր­գիռ ներ­կային այս թա­տե­րա­խա­ղե­րուն վար­կը շատ աւե­լի խա­խուտ դար­ձած է։ Սա­կայն, երբ 2015-16­ին այս յօ­դուա­ծին հե­ղի­նա­կը Վե­նե­տի­կի Վա­ճա­ռա­կա­նը բե­մադ­րեց իր հա­մալ­սա­րա­նա­կան ա­շա­կերտ­նե­րու խում­բին հետ, բե­մադ­րի­չը եւ աշա­կերտ­նե­րը ու­րիշ շատ աւե­լի եզ­րեր նշ­մա­րե­ցին. «մե­ծա­ծա­ւալ ան­մարդ­կային» մար­դոց վար­քին շուրջ ան­մար հե­ծե­ծանք մը, ողոր­մե­լի­նե­րուն նուի­րուած տխուր երգ մը եւ մտա­խո­հու­թիւն մը սի­րոյ դա­ժան վե­րի­վայ­րում­նե­րուն մա­սին։ Լին­­տըլլ այս նիւ­թե­րուն կ՚անդ­րա­դառ­նայ յօ­դուա­ծին մէջ։