PREESHL ARTEMIS / ՓՐԻՇԸԼ ԱՐՏԵՄԻՍ
(eng)
#Metoo and the moor: recontextualization of Cinthio’s The moor of Venice and Shakespeare’s Othello
#Եսալ եւ մաւրը. Չինտիոյի Վենետիկի Մաւրը Եւ Շէյքսփիրի Օթելլոն
Bazmavep
2019 / 3-4,
pp.
229-240
#ԵսԱլ Շարժումը փոխած է մեր մտապատկերը կիներու հաւանութեան շուրջ տղամարդոց հետ կապ հաստատելու առնչութեամբ: Այս նոր մօտեցումը կը գունաւորէ գրական երկերու մշակութային պատշաճեցումներու մեր ընկալումը։
Արտեմիս Փրիշըլ բաղդատական ուսումնասիրութիւն մը կը ներկայացնէ Ջիրալտի Չինտիոյի Վենետիկի Մաւրը (1565) եւ Շէյքսփիրի Օթելլոյի (1603) ստեղծագործութիւններուն մասին, յատկապէս ուշադրութիւն դարձնելով հաւանութեան դերին Չինտիոյի Տեզդեմոնայ ու Շէյքսփիրի Տեզտեմոնայ տիպարներուն, զանոնք համեմատելով Դրօշակիրին կնոջ՝ Մաւրին մէջ եւ Օթելլոյի Էմիլիա կերպարին։
Այս աշխատութեան հեղինակը կ՚ուզէ հասկնալ, թէ ի՛նչպէս ոյժի պարտադրութիւնը կը պայմանաւորէ կնոջական հաւանութեան գաղափարը այս երկու պատմութիւններուն պղատոնական բարեկամութեան եւ ամուսնութեան մէջ։ Վենետիկի Մաւրին մէջ, Դրօշակիրը լարուած է հեշտասէր ցանկութեամբ Տեզտեմոնայի հանդէպ։ Շէյքսփիրի թատերախաղին մէջ, սակայն, Եակոն Օթելլոյին նախանձը կը դրդէ ոչ թէ սիրային իղձերէ տարուած, այլ դիրքը կորսնցնելու զայրոյթին պատճառաւ։